Dizzy

Wellicht hadden jullie het al via Facebook gezien maar afgelopen zaterdag is rond 21:30 Dizzy dood gegaan. We zijn er toch behoorlijk ondersteboven van. Dizzy was bijna 11 jaar oud en is dus een behoorlijk lange tijd een gedeelte van ons gezin geweest.

Afgelopen zondag hebben we Dizzy opgehaald bij de kennel waar ze 3 weken is geweest tijdens onze vakantie. Ze was toen al erg ‘mat’. Ze bleek toch wel veel last van haar achterpoten te hebben. Ze wilde thuis niet eten en ze wilde ook niet wandelen. Toen we haar eenmaal zo ver hadden dat ze de pillen met pijnstillers (met een stukje kaas) weer nam werd ze weer een stuk levendiger.

Dus na een paar dagen was ze eigenlijk wel weer vrolijk. Ze leek nog wel last van haar achterkant te hebben en ze kwam niet graag op de gladde vloer in ons huis (daar had ze altijd al een hekel aan). Soms moest ik haar een zetje geven als ze van buiten naar binnen wilde (met de 2 treden)

Zaterdag wilde San met haar gaan lopen en toen had Dizzy al geen zin. Dus de deur opengemaakt en een klein zetje gegeven toen liep ze wel mee. Even later kwam San mij halen omdat Dizzy langs de kant van de weg was gaan liggen en niet meer wilde lopen. Ik heb haar toen opgehaald en naar huis gedragen (en ze is best zwaar). Daar lag ze in de woonkamer op het tapijt uit te hijgen. Oren wel omhoog als we haar aaide maar ze kwam verder niet van haar plek.

Savonds lag ze onder de eettafel en was San haar aan het aaien en toen is ze overleden. We denken dat ze zich te zwaar belast heeft tijdens het verblijf in de kennel en dat haar hart het heeft begeven. Ze heeft gelukkig volgens ons niet veel pijn meer gehad. Het leek een beetje op de dag nadat we sneeuw hadden gehad. Dizzy is altijd helemaal gek geweest van de sneeuw en toen we dat hier laatst hadden is ze als een malloot aan het rennen en springen geweest. Daar is ze toen ook een week van van slag geweest en erg veel last van haar achterkant.

Toen ze savonds is overleden heb ik de dierenarts gebeld, daar kon ik haar brengen. Ik heb haar achterin de Volvo gelegd. Toen hebben we toch nog even Lisa wakker gemaakt zodat ze afscheid kon nemen. Ze herinnerde zich er niet super veel van de volgende ochtend maar we zijn toch blij dat ook Lisa even afscheid heeft kunnen nemen en Dizzy nog een aai over de bol heeft kunnen geven.

We zullen haar missen, je bent toch gewend om de hond de hele dag bij je te hebben. Het is altijd gezellig thuiskomen. Ze was vanaf het begin altijd een beetje ‘gek in de kop’, wilde altijd spelen.

In 2003 heb ik Dizzy als kadootje aan San gegeven (mucho kuddos). San en ik hebben met haar getraind met speuren, appel en manwerk. Dat vond ze super. Ook was ze gek op water (daar sprong ze dan ook in als ze de kans kreeg, ook midden in de winter)

Lisa heeft nu al bedacht dat we een nieuw huisdier moeten omdat nu het konijn, de kat en de hond dood zijn en we nu dus geen huisdier meer hebben. Ze weet nog niet wat het moet worden daar is ze nu nog over aan het denken.

Ze vroeg wel of Dizzy nu is begraven, toen ik zei nee, ze is gecremeerd wilde ze weten wat dat was. Het is lastig in te schatten wat ze er nu echt van vindt. Op een filmpje van haar skiles zondag hoor je haar wel praten tegen een meisje in haar klas: “yesterday our dog died!” Dus ze is er wel mee bezig.

Hier nog wat fotos van Dizzy.

Comments

Comment by Bas van de Sande on 2014-03-21 15:18:19 +0000

veel sterkte met het verlies van jullie trouwe huisgenoot.